Niewydolność hormonalna jąder

Hipogonadyzm męski jest przypadłością, na którą mogą cierpieć zarówno mężczyźni w okresie dojrzewania, jak i dojrzałości. Wyróżnia się niewydolność hormonalną jąder całkowitą oraz częściową. Wywołują ją zarówno czynniki pierwotne jak i nabyte, związane z zaburzeniami pracy jąder. Do czynników pierwotnych zaliczamy brak lub niewydolność jądra lub jąder, zaburzenia chromosomów płciowych, a także zaburzenia wydzielania hormonów wyższych pięter, tzn. podwzgórza czy przysadki.

Niewydolność wtórna.
W przypadku niewydolności wtórnej u jej źródeł leżą: uszkodzenia mechaniczne jąder, a także choroby zakaźne (jak odra, świnka, rzężączka, kiła, gruźlica), oraz przewlekłe (cukrzyca, przepuklina pachwinowa, alkoholizm, nowotwory jąder). Niewydolność hormonalna jąder może pojawić się również w okresie dojrzałym, jako efekt procesu starzenia. Objawy niewydolności hormonalnej mogą być różnorodne. Zaliczamy do nich przede wszystkim bezpłodność, zmiany w sylwetce, ginekomastię a także zmianę barwy głosu na bardziej kobiecy. W zależności od wieku pacjenta symptomy mogą przybierać inną postać.

Diagnoza hormonalna i morfologiczna.

O ile w okresie dojrzewania mówimy o braku pewnych cech dojrzewania (jak zarost, popęd itp.), to po tym okresie dochodzi głównie do: braku lub osłabienia wzwodu, wypadania włosów, nabytej bezpłodności, zaniku partii mięśni oraz wydolności mięśniowej. W zależności od stopnia, w jakim występuje niedoczynność hormonalna objawy mogą być mniej lub bardziej nasilone. Diagnozę stawia się w oparciu o badanie morfologiczne, hormonalne (głównie poziomu testosteronu) oraz ultrasonograficzne jąder. Terapia polega na stosowaniu preparatów hormonalnych. Czasami konieczna jest jednak interwencja chirurgiczna oraz usunięcie jednego jądra.